POSTAL SESLERİ.
Bilemediğin o kadar çok şey var ki, mutluluğa dair.
Bir hayal, bir düş, ya da bir kabus de geç!
Ne var ki, asla bulanmayacağız okyanus mavisi bir düşe.
Düşmeyeceğiz Kafdağı ardı masalları gibi bir aşka!
Dinmeyecek gözümüzde özlem sancısı.
Kim bilir belki de korsanlarca yağmalanacak yüreğindeki ben.
Tam da kış ortası bir çığ, çökecek üstüne, durduracak sana meylik zamanı.
Sen, vazgeçmeyeceksin suçlamaktan mevsimleri.
Zabıt altına alınmış akitleri, inkar edeceksin belkide.
Ne başlangıcı olacak acılarının, ne de bir sonu!
Yılların hesabını veremeden, ağaracak saçların.
Solarken o pembe yanakların, kulaklarında çınlayacak senden kaçışın postal sesleri.
Ve kentler;
Gökyüzünden, yeryüzüne doğru kuşatılacak bir hüzün.
Sessiz sokakları saracak göçmen kuşların çığlıkları.
Öksüz ve yetim bir çocuğun üşümüş minicik avuçları, sana yangınlar taşıyacak!
Ola ki, ısınır yüreğin!
Ola ki, aşk ararsın!
Belki de yıllar sonra dilinde kekremsi bir tat!
Ya da sebepsizce düğümlenir boğazın,
İşte o zaman anlarsın beni!
Efkan ÖTGÜN