BİR ŞİİRİN İNTİHAR GÜNLÜĞÜ
Kim bilir
Belkide şimdi hayattaki son anlarım Belkide bu sonsuzluğa yazılan herhangi mülteci bir şiir Son kez bakıyorum suretine hayallerimin mahseninden Son kez tutuyorum ellerini düşlerimde Beni Sorma artık ne haldeyim Araftayım Kederdeyim billiki meçhullerdeyim Ak ile karanın tam ortasında Beni bıraktığın yerde Rotasız bir geminin son seferindeyim Beni Bilirsin seni ne çok severdim Taparcasına kanarcasına Ölüm ile nefes arasında Son Bir nefes daha çekiyorum seni içime Damarlarımdan kanım cekiliyor bir anda Güpe gündüz Düş bahcelerim yağmalanıyor Gelmeyecegini bile bile Son kez fısıldıyorum adını Gri Gökyüzüne Aklım kıymada içimde cam kesiği derin bir yara Hani derler ya her son bir başlangıç diye Son oluyorumda Son kez bakamıyorum gözlerine Çöl ortasında avuçlarıma yağıyor kar taneleri.. Üşüyorum. Eriyip gidiyorum da kimsesizliğimin mahseninde Hiç kimseler duymuyor sesimi İsimsiz bir mezar tası örtüyor c-ansız bedenimi Bir Şiirin intihar günlüğünden yazıyorum şimdi sana Bu gün Şiir son kez yükselecek Gökyüzüne Son kez üşüyecek ellerim Son kez atacak kalbim sen diye Kuşaların sesi son kez çınlayacak kulaklarımda Son kez b_akacağım Gökyüzünün gri rengine Son duâ’ ya da acarken ellerimi Son kez yazacağım adını gri sayfalara Ve Son bir yaprak’ta düşerken dalından Son tren’de ayrılırken gâr’dan En son Gemi’de demir Alırken limandan Ben Seni yazacağım Kör bir Şairin mürekkepsiz kalemiyle kundaklanmış C_ansız düşlerime.. Bahattin DELİCE |
Beğendim...
Kutlarım...
………………………….............Saygı ve Selamlar.