Hayatın sonbaharında, kuru bir yaprak gibi tutunmaya çalışan bir dost hikayesi.

Nerede akranlarım, nerdedir dostlar,
Köstekli saatim, sarma sigaram,
Ahşaptan merdiven, kerpiçten duvar,
Avlumun kapısı, demirden halkam.

Soba çalı çırpı, topraktan çömlek,
O gazdan lambayı, güzel sohbeti,
Yufkadan ekmeği, bulgurdan aşı,
Kanaat ile huzur bereketi.

Eşimi işimi, tatlı aşımı,
Özledim hem de çok, çok ta özledim,
Dayanağım hayat arkadaşımı,
Oğul ile kızı, arar gözlerim.

Bir bir çekilirken hayattan yavaş,
Özlemle yad eder, öyle dalarım,
Yaşamla verirken delice savaş,
Gençlik ve maziye uzar ağlarım.

Durupta koşarken, son kaldı ramak,
Ah ah ! Bilinmedi gençlik kıymeti,
Yaş kemalde baston, takma diş damak,
Beklerim şimdi, mahşer kıyameti.

Son demde koca hayat, takvimden yaprak,
Ahirde bu da var, buğulu gözler,
Gençlik tarla çapa, toprakla orak,
Uçup gitmiş bahar, eskiyi özler.

İrfan Yıldırım çevik