KORKUYORUMgökyüzünün maviye çalan rengini güneşin sımsıcak ateşini unutamıyorum sen bende artık bir sırsın gece uykulara gündüz sana hasret yaşadım her sevdalı insan gibi karanlıklara sığındım derin sevdalara daldım inadına kırılmış umutlarım var kendimi taşıyamıyorum ben istemezmiyim çocuklar gibi boşvermeyi hayata olmuyor içimde ağlayan çocuğa söz anlatamıyorum avuçlarımda yokluğunun ağırlığı koskocaman gün biterken aklımdasın sesin kulaklarımda hala sonsuz beklemelerin birindeyim bütün canlılığınla yaşıyorsun içimde gitmelerine alıştım alıştım da korkum geri dönmende |
bütün canlılığınla yaşıyorsun içimde
gitmelerine alıştım alıştım da
korkum
geri dönmende...
belki yalnızca bu final bile yeter bir ömür korkusuz beklemeye mükemmeldi onca şiir arasında okumanın keyfiydi dizeler saygılarımla NeNa