Aşkın Dili
sensin yağmura hüzün demleyen
sessizlikteyiz ses toprağa karıştığında duy duyan yok mu sesimi üşüştü aşk zamanın telvesi dökük duy alev bulutu gözlerin içimi ürpertiyor hücre köklerimde yönünü şaşırmış damla yokluğuna çiseliyor yağmur dökülmüş sırrı gönlümün göz kararıyor çimen dehlizlerinde birer birer üşüyor kelimeler sis kaplıyor lügatimi güneşten bi haber yürüyor çamurlu sokaklarda sana bıraktım baharları duy sesimi öksüz topal haykırışımı duy sana intizarım gözlerine izi kalmamış yetim bakışlarımın içindeki çoçuğu ağlatma ne olur sev onu yoksa toprak doymaz olur kardelenlerin harman zamanı beyazını yitirdi kış savruldu güney yamacına dağın aşkımız zamanları biçerken bir türkü tutturdu ruhumuz hicran terennümünde ismin zaman duvarıma mıh tik tak vuruyor didelerime yorulan rüzgarda savruluyor hasret vakit yanlı cümleler kuruyor içim sararıyor hazanında cismin parlıyor hüzünce bazen çarpıyor kırgın sahile badeler içsen diyorum adım dili geçmiş zamana kalmasa sana gel diyebilsem bana gül diyebilsen şehrin ağzı olsa veya şahidim ya da aşkın dili... |
Şiir karın doyurmaz ama gönül doyurur…
Şiir ruhun gıdasıdır…
.................................................... Saygı ve selamlar..