3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
907
Okunma
Kül rengi bir bulutu içtim sanki can suyu
Kabile yargıçları bana çölde umuttu
Yanılgıyla atlattım ardımdaki pusuyu
Lakin can kırıklarım hicranımdan somuttu
Ben böyle yazıyorsam çünkü senden mahrumum
Kalemimde bukağı,çöle sürgün bir kumum
Uçurtmalar sakladım , göğün hadekasına
say ki kendimle bile paylaşmadım gizimi
Seğirtirken yedi genç sultan mehlikasına
Nafile çabaladım,silemedim izimi
Artık bilinir oldum , ne müstear ne mahlas
Yoldaş olurken derde ,en safi azık ihlas
binlerin yerinedir Hikmet’in her figanı
Yalnız gönül konuşur ,artık sükut demidir
Hangi tuzlu gözyaşı söndürür bu volkanı
Ne de olsa bu şiir şairin mahremidir
Hamuşan kapısında türkü söyler turnalar
Zalimler arınırken,murdar olur kurnalar..
Farzımuhal
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz