BU SENSİZ İLK GÜNÜM
Hoşça kal yüreğim
Hoşça kal ömrüm Öyle yaralı bakma, bakma yüzüme Hayalim Düşüm Hoşça kal Bunlar son sözlerimdi sana veda ederken Senin bilmediğin Yankılanmıştı içimde avaz avaz yokluğun İşte o an başladı sinemdeki bu dinmeyen ayaz Buza döndü gönül evim Ama durmamam lazım Beklemek çaresiz bir hareket gitmek gibi İçimi yaka yaka koyuldum yola gülüm Vazgeçilmezim... Bilirsin Korkmadım hiç bir zaman yanmaktan Hasretin alev alev Yolum kurak çöl de olsa Çarem gitmem lazım Kolay olmayacak belli bir seni bildim kendimi bileli Bir seni Nefesim soluğum sende, can suyum sende kaldı gülüm Anlatılamaz Eli kolu bağlı böyle habersiz... Dayanamıyorum sensiz Lakin hoş geldin dedim ayrılığa Ayrılık farzım Şimdi sensizlik nefesini çekmem lazım Öyleyse bu satırları niye mi Senden başkasıyla paylaşmayı bilmez ki gönlüm gülüm Yedi veren güllerin sancılar içinde Olmasa da o deli gözlerin karşımda Belli mi olur gün gelir belki, belki okur Elinden bir şey gelmese de sadece okur... Anlasana içimi dökmem lazım Gülüm Bu sensiz ilk günüm |
Şimdi sensizlik nefesini çekmem lazım
Harika bir içses ve nefis,duygu sağanağı altında güzel de bir şiir olmuş.
Kutlarım.