Afilli Yalnızlık
Gecenin kör bela koynuna girişim
Ve bir bir devirişim yüksek dağları Zaman sana düğümlenmiş bir kavram Ve ötesine geçilmeyen bir tapınak Gözlerinin içerisinde Resim çekinmek bile yasak Ve öpmek dudaklarındaki kanlı lekeyi Ellerine dokunmak benimseyerek... Sonrasında bir başka kadının göğsüne El sallayarak yollamak tenindeki kokumu Şimdi tüm kadınlar ben gibi kokuyor Tüm göğsüne yasladığın günahlar Benden uzaklaşıyor.... Ben arınıyorum yapayalnız bir gecede Bırakıyorum tenindeki kokuları sana Benim kokumla karıştır başka tenleri Sevişen bir yalnızlıksın şimdi. Ve olabildiğince AFİLLİ..... Müge ÇEVEN |
Saygılarımla