Güz
Güz
Yapraklar suya dökülmüş boyluca Yeşili sarıya sarıdan mora ıslanmış Orman olmadığı kadar nu havasında Rüzgâr en hızlı sevişmede gürültülü Dalları çalı tadında kırıp geçiyor Güneş en soğuk öğle sofrasından Akşama doğru sessiz sakin süzülüyor Toprağın sevimli çocukları çekilmiş Ağaç diplerinden ara sıra seyranda Başlarını çıkarıp çekip bakışıyorlar Akşam ortası bir mehtap havası İnsanlar ortama ayak uydurmuş Banklarda sarılı oturmuş sevgililer Anneler çocuklarını göğüs arasına Kar beyazına hasret bir bekleyiş Gecenin sabahı, sabahın akşamı Diyalektik diye bir şey var doğada Biliyoruz dünyanın dönüşünü ki Direnç verir dingin bir demlemede Korkutmuyor kimseyi bu zemheri Unutturur serpilecek kır çiçekleri Ahmet Coşkun |