MEVİLAKirpiklerimde Gözlerimin yağmurlarına yabancı Adını bilmediğim mevsimler üşüyor anne Dilimde Her harfine yüreğimi haraç verdiğim Hecesiz kelimeler Ceplerime avuç avuç doldurduğum ay ışığı bile Aydınlatmaya yetmiyor Yarasa gözlü gecelerimi Hâni o yaramaz Hâni o aldırmaz Hâni o omursamaz kız Nerede Benden koparılan benliğimi Amansızca peşkeş çekmiş birileri Kimliksiz Künyesiz Alîl bir bedene Plastik zihnimde ökçesine basılmış Ereksel düşüncelerim kanıyor anne Ellerimde Henüz varmadan bahara Ağaran renklerini düşürüp Eleğimsağmaları solduran kelebekler Resimlerimin sustuğu aynalarımdan Her sabah Alacalı alacaklı tebessümleriyle selâmlayan kim beni Kim bu Hatırladıkça ufkumu çatlatan mâzinin Kirli yüzlü meçhûl sahibi Gözlerimin dehlizlerinde Çöl kurağı bulutlar ıslanıyor anne Beni vuslata taşıyan adımlarıma yabancı ayaklarımda yollar Karanlık hayâllerimin En kuytu limanına demirlediğim alabora gölgem Selâmsız savrulurken güvertemden Tanımazlıktan geliyor Göğsümün kumulunda unuttuğu ayakizlerini Sessiz harflerin çığırtkanlığı bozmuş Esrik cümlelerimin mahremiyetini Avuçlarımın çizgilerinde Alın yazım kanıyor anne Satırla başı alınmış sayfalarımın Hazan’a çalan gözlerinde Kimsesiz Öksüz bir Sonbahar |