O,şu,sen derken karardı gözleri adamın
Gölgesine heybetli bir adam cesedi düştü
Sessiz kalabalıklar doldurdu sokağı
Ben fazla mesaiye kalmış karanlıkta yürüyordum
Ergenekon caddesine çıkıyordu, sokağından bir rum kızı
Bakışlarında anlamsız ifadeler bana bakıyordu
İnandığım genç en büyük yanılgıda boğdu beni
San ki bir kağıt tutuşturur gibi, şehri yakıyordu...

İlk kez gördüm acının haritasını avuçlarımda
Renkler öylesine bayatlamış ve günü geçmişti ki
Siyahlar batık bir griye
Beyazlar kirli bir kreme dönüşmüştü sabahlarımda
Güneş ışınlarının bir tanesini, dost edinmiştim ben
O bana yetiyordu yalnızlığımın buharlaştığı bu kentte
Dizlerim kırılmadan, inancım düşmeden görüyordum
O ışık sağlayan, güneş parçası var ya
Yüreğime katık edip yürüyordum...
,
Esat KURT- 07.10.2017- Gebze