31. UZAT ELLERİNİ

yanı başımdan eksik olma hiç
esirgeme sözlerini
ellerim böğrümde bırakma beni
haydi gülümse!
nasıl açacak gör ortancalar
yanak çukurlarında
çığlık-çığlığa

yolunu-yordamını bilirim sevginin
sözgelişi: seni sevmek kaç biçimlidir
iyi bilirim
göğün delişmen mâvisine
ceylânların suya inmesine
benzer gözlerin

uzat ellerini şöyle
ellerime kenetle
ki kan denizinden geçen sevdamız
-zulüm tayfasına direnen sevdamız-
bayrağını diksin artık
barış dağlarının
tepelerine

(*): Damla, Ekim 1990, Sayı 1

32. ÇEKİK GÖZLERİN VARKEN

fildişi kuleye kapanamam ki
bu senin çekik gözlerin varken
öleceğimi bilsem, katılmalıyım
yaşamın fırtınasına: dışarda kükreyen

yüreğim genişledikçe genişlemeli
sesim tüm yangınların yönünü bilmeli
parmaklarımda serçeler ötüşmeli
bu senin çekik gözlerin varken

bir büyücü olmalıyım: antik çağlardan
keremce yanmalıyım yalaz yalaz
ferhatça dağları delmeliyim
bu senin çekik gözlerin varken

(*): Damla, Haziran 1992, Sayı 16

33. BİR BÜYÜK ÖZLEM Kİ

bir büyük özlem ki, o kadar olur
saçlarının çok ayrıksı sıcaklığına
sanki serin sularla yarışıyorum

sesinin içerdiği sarsıntıyı özledim
sustuğunda dağılan gülümsemeni
işlediğin suçların güzelliğini

göklerin mâvisiyle soluklanırdın
kuşların çocukların çığlığıyla
mektupları yazan sendin gönül limanlarına

bir bakardın, bakınca yeşillenirdim
ömrümün kışları yaza dönerdi
sırça köşkü yıkılırdı zâlimin

ellerin de etkiliydi, tapardım
yumuşacık, gizemli, papatya aklığında
sanırdım güvercin kanatlarından

geliversen, barışsa yıldızlarımız
yüreklerimiz birbirini sıkı sıkıya sarmalasa
sonsuza değin

(*): Damla, Haziran 1992, Sayı 16

34. ANLIYOR MUSUN?

dağlara bakıyorum: kül kokuyor
belki bin yıldan fazla zamandır
sana bakıyorum: gül kokuyorsun

ağaçlara bakıyorum: güz kokuyor
sanki, kalbim birazdan duracak
sana bakıyorum: yaz kokuyorsun

meydanlara bakıyorum: kan kokuyor
iyi ki sen varsın bir tânem
sana bakıyorum: can kokuyorsun

kuşlara bakıyorum: göç kokuyor
sevgilim olduğun ilk günden beri
sana bakıyorum: suç kokuyorsun

ne demek istediğimi anlıyor musun?

(*): Çıkın, Haziran 2000, Sayı 4

35. DUYGULARINI SAKLA(YA)MAYAN ESMER KIZA ŞİİR

duygularını özenle sakladığını söylüyorsun
ne kışkırtıcı tarıyorsun saçını oysa

üstelik en fazla çılgınlığı seviyorsun
göğüslerini cömertçe veriyorsun rüzgâra

herhâlde söylememe zerre kadar gerek yok
esmerliğine bayıldığımı biliyorsun ya

seni oldum olası ömrüme yazdım diye
sevincinden çocuk gibi sıçrıyorsun havaya

bir şiirden çıkarak ötekine geçiyorsun
nasıl mı: elbette çığlık çığlığa

kalbimin kanadığını ilk sen farkediyorsun
eylül ekim kasım ayları boyunca

ve kalbimi yalnızca sen, sen okşuyorsun
hep kendine özgü bir karasevdayla

bakışların nasıl hülyâlı bilsen
bir hercâi menekşesin sürgit aklımda

(*): İnsancıl, 1998