RUH NEYLESIN
Ben kırılmadım.
Dağıldım; Cam parçaları gibi, un ufak her bir tarafa... Odam soğuk. Her yer sere serpe hatıra.. Sustuklarım duyulmadı. Solgun rengim, hiç baharım olmadı? Derin bu acı. Yazdığım her şiir bir kıvılcım, gözlerinden aldığım. Bende doğ dedim; Yalnızlığa çıktı yine yolum. Yarımdın, canımdın, sızlayan, kanayan, hep solum... Dokunma alevine kalbimin. Yansın ! Görme bakma bir daha. Ne renk olursa olsun. Nasıl akarsa aksın. Düştüğüm yolda her damlası. Yar çanağı. Kan çanağı değil ki bilesin? Keder yine gecemin ortağı. Öl deyince ’Aşk’ ruh neylesin? Hasret ve vuslat. Aşığa yol olmuş dönüşü olmayan. Yüreğim kalemi. Yazdıkça okuyup, okudukça ağlayan ! *** Nigâr Güler. 08.10.2017 |