SEN AFFETSEN BEN AFFETMEM
kalbimin derinlerinde bir tahtın vardı
en güzel duygularım kursagımda kaldı yaşanmış her şey artık mazide kaldı mezarıma getir artık kır çiçeklerini gogsüne sokulup yaslamadım başımı nasıldır bilmem tenindeki kokunu okşamadım ki hiç kırlaşmış saçını tertemiz sevdim kaldırda bak başını vaz geçmiştim ben tenden bedenden seviyordum sadece lekesiz kalbimden vurdun sen beni en acımasız yerimden öylesine degil seviyordum gerçektim ben sevgimi mahveden senin yalanlarındı bu aptal yürek sana nasılda inandı ruhum sonsuza kadar karanlıkta kaldı sen affetsen bile seni affedemem ben |