Âbisine dar gününde mektup yazanlar vardır elbet onların yüreğinden bir şiir söylemek istedim ve benim için can birine armağan ettim bu şiiri

Sen koca zindanlarda kaldın yalnız başına
Ben hasret ateşinde her dem yanarım âbi
Kimse mani olamaz akan gözün yaşına
Her gün seni söylerim seni anarım âbi

Sevinenler gülenler kendi kendin tüketsin
Haksızlığı tutanın bahçesinde ot bitsin
Üzülme it ulusun aldırma baykuş ötsün
Elbet bir gün gelecek insan çağlarım âbi

Ben seni örnek aldım senden geçmem bunu bil
Sen varken eli bana yaren seçmem bunu bil
Ben dar günde unutan var günü dostu değil
Her zaman yanındayım her zaman varım âbi

Sen gideli günleri sayar sayar yanarım
Hatıralar gönlümde hasretine kanarım
Yüreğim yangın yeri kan dolu göz pınarım
Her gece gizli gizli seni ağlarım âbi

Olmasın derdin tasan tüm dertler tükenecek
Gün gelecek hakikat haksızlığı yenecek
Umut tükenmeyecek öz özüne dönecek
Ziver der şiir şiir sana çağlarım âbi

Ziver Hacıoğlu