babaannem kokuyor
zaman geçer geçer nice mevsimler
yazlar kışlar babaannem kokuyor herkese sarıldım çoktu geleni tüm bakışlar babaannem kokuyor avluda yürüdüm gelsem yanına gelemem yanına gelemem sana esen rüzgar seni getirdi bana dağlar taşlar babaannem kokuyor çok giden ardından mendil salladım çok gidene gizli gizli ağladım göğe gözyaşımla selam yolladım uçan kuşlar babaannem kokuyor ağustos ayında bir pazartesi pazartesi duyduk acılı sesi acısı yangını yaktı herkesi ağlayışlar babaannem kokuyor boynuma sarılıp ağlamaları şevkatle başımı okşamaları gündüz her anımda hatıraları gece düşler babaannem kokuyor anlatırdı geçmişteki halleri tanıtırdı her insanı her yeri kulağımda durur söylemeleri dinleyişler babaannem kokuyor yaş dökerim kabristanın önünde yürüyorum hakikatin yönünde sessizce beklerim bayram gününde tüm gelişler babaannem kokuyor eve son gelişin namazın duan ziver ayrılmak zor herkes perişan sensiz geçmek varmış koca meydandan yürüyüşler babaannem kokuyor ziver Hacıoğlu 22.08.2016 |