senkromençsiz geçişlerpala gürz ve yarının ilahisini seslendiren adsız kadın yedi tepeli payitaht kurtarılamadı aklın kambur çanları çalan köstekli vakitler yüreğiyle barışmayanlar geçidi güneşli elleri öpüp koklayacak kundaklarımız yoktu bizim de kederinden sıkıştırılmış zamanlar avlusu alın çizgimin sıvasından usul kopabilirim yaklaş sen adına savaşın mirasına tapusuz yenilgiler kahkahalar ve oğullar dedelerinin kaderinde kerpiç tozuna evrimlenen beton yükselti dudaklarınızdan dualı sözler alalım daha durun biraz toprağın derinden fısıltısı dokundu yüzüme 0009 |
saygılar Patagonsan :)