bir hikaye (hiciv)mevsim kış gece ayaz dağ daş alaca bir eşşek anırdı çıktım dalından ağaca. leşciler ..açlar düşürdü eşşeği tuzağa. köpek eti olsa yerler gitmezler uzağa. kudurmuş kurtlar aldı kaptılar bir dilim pusuda beklerken ben .namluda mermim elim tetikte uyanıktı yorgun bu gözlerim vah vah nasılda parçalandı kara eşşeğim dal attım değdi kafasına beni duydular korkuları yok lakin 3 adım geri durdular baktılar sağa sola hep birden uludular ziyafet çekip aç karınlarını doyurdular sonra gördüm şerefsiz namert hain kurdu. haykırdım ana avrat sülale o sesimi duydu köpek , çakal yılanların bir ikisi kudurdu şafak attı amma olan zavallı eşşeğe oldu. ihtiyar kurt suçlamış her yerde çobanı görünce deyneği fırladı yağladı tabanı ortaya çıktı feli dalevere türlü yalanı sırası gelmişken onunda taze avradını... yılmaz bülbül ( divane) |