SON GÜLE

Şehitler yaşıyor, sanmayın ölü.
Benim yavrum idi ordunun gülü,
Peygambere komşu ettim Songül’ü.
Dön gel Sunam, dön gel anan öleydi.
Şu kara yazına yanan öleydi…

Şenoba’nın dağı geçit vermiyor.
Babasız büyüttüm, gözüm görmüyor.
Öksüzüm, yetimim özüm döğmüyor.
Dön gel Sunam, dön gel anan aglıyor
Ağlıyor da karaları bağlıyor…

Çok çileler çektin doğdun doğalı.
Gelin edecektim eli kınalı.
Baykuş gülüme kondu konalı
Dön gel Sunam, dön gel bağım perişan.
Boran oldu, karlı dağım perişan..

Ören’den görünmez Şırnağın ardı.
Yükledin sırtıma çekilmez derdi.
Benim Songül kızım gözümde nurdu
Dön gel Sunam, dön gel baba yurduna.
Eller değil, ben yanarım derdine..

Hasretin bağrımda taş olup kaldı.
Babam çok severdi, yanına aldı.
Kara bulutları üstüme saldı.
Dön gel Sunam, dön gel kurudu dalım.
Sensiz günüm geçmez perişan halim..

Mübarek bir gündü, Ramazan ayı
Kararttı Güneş’i, batırdı Ay’ı
Ey canımın içi ey zemzem suyu,
Dön gel Sunam, dön gel bayram edeyim.
Bayramım karalı kime gideyim..

Kapımıza acı haber ulaştı.
Feryadım figanım dağları aştı.
Aklım zayi oldu, feleğim şaştı.
Dön gel Sunam, dön gel kara yastayım.
Derdime derman ol, ağır hastayım..

03 HAZİRAN 20017
Hülya EKŞİ