gördümgördüm solmuş alev rengin sararmış çehren bitmiş o huzur dolu kahkaha neşen kibir ile sürdün sefanı senindi devran havan cakan bitti virana döndü zaman ne kadar gülsende boş içinde yaran her gece kopuyor gönlünde bir tufan hani o güzelliğin kipriğin kaşın canan biçare soldu sarardı beyhude zaman süsün püsün makyajın ojen boyaların duvardaki o resimlere gözlerin dalgın bak gülen yüzün şimdi aynalara dargın ağardı sarı saçların savurdu seni zaman hastalık başladı dertler bağdaş kurdu eritti dermansız hor derdin zalim kurdu kim kıymet bildi kim geldi halini sordu deprem oldu mezara soktu seni zaman divane doğan ölür değildir ebedi baki olmayalım dünyada ne aslan nede tilki yaşamalı insan onurlu faziletli şerefli edebi ahlak gerekli engel değil zaman yılmaz bülbül (divane) |