sakinler derinkim olduğu berrak sessizliğin önem değil yutağından fırtına kusan kanat alınlarına güneş vuran gölgeli saflık fısıltısı gündeliğe başkaldırı durduk eğildik kıldık saf öncenin sözünden elleri dizleri çok köktenden değil hissedilen pay kalamadan hışırtısına ürpertinin amcam da ölüp gitmiş bu kesin anne dalım yok deyişinde gül diken insan beyaz iç rengine her kıvamda çığlık günahlar kalabalığından sıyrılan filiz çiçekleri yüzlerden olurdu koparmasak 0029 |
çiçekleri yüzlerden olurdu koparmasak...Gönlünüze sağlık.