SON YOLCU (107.)
Değişti birden fırtınanın sesi
Esti esti rüzgar soldu yapraklar Olması gerekirken olmayan her şeyi İnsan istese de tutamazmış elinde Çekip gitmeliyim diyorum bu diyardan Boşuna değildi isyanım Boşuna değildi hırçınlığım Göğsümde derin bir sancı avuçlarımda yangı Siyahın anlamı gecede saklı Oysa sabahın ilk ışıkları ile girdin hayatıma Neler vermezdim ki bir kez daha yaşamak için Özgürlüğe doğru yol almakta ısrarlı bu gönlüm Yosun tutmuş tahtadan iskelenin bir ucunda Önünde azgın sular arkasında kayalar Gemiler demir atmış son yolcusunu bekler Çekip gitmek istiyorum bu diyarlardan Fatma Ayten Özgün |