Gölgesi suya düşerken nehir kenarındaki yabani kavakların,
Gülkurusu rengindeki akşamlara doğru yol alır güneş.
Yaşanılan zamanı anlatır kıraç topraklardaki ayak izleri,
Hüzünlü ezgiler yükselirken
Vadilere yaşam sunan mor dağların serin nefesinden…

Yelken açarsın azgın denizlere,
Barışık olmadığın bir akşamın erken vakitlerinde…
Sessizliği bulursun fırtınalarda,
Evrende yalnızlığa hüküm giymiş üşüyen yıldızlar gibi…

Yalnız geçersin kopuk bir zaman kesitinin cehenneminde,
Sarı sıcağın tutsaklığındaki ovaları…
Yalnız aşarsın,
Karakışta vahşi ölüm ıslıklarının hüküm sürdüğü dağları…
Korkunç bir öykü yaşanırken cehenneme giden yolda,
Yönünün belirsiz olduğunu görürsün Araf’tan akan nehrin.
Yollarını kestiğinde çöl güneşinde kana susayan sırtlanlar,
Silinir belleğindeki gülkurusu rengindeki akşamlara dair anılar…