BABAMLA HASBİHAL
Hasretin kor bağrımda aşınır kara toprak
Ömür bahçelerinden düşerken her bir yaprak Hayatın gözlerinde ne çabuk geçti ömür Esti delice rüzgâr kavurup biçti ömür Özlem düşer içime göze yaş düşer babam Yanar bağrım hicranla bir ateş düşer babam Dışarda bayram imiş içimde farklı âlem Sabır sarıtaşıyla dilimde levh-i kelam Her nefisin son hali bir gün aslına dönmek Ebedi ışık yanmaz yanarken birden sönmek Bulutlanır gözlerim yüzümde perde babam Şafaklarım hüzünlü açar seherde babam Hayat denen muamma doğum yaşam ve ölüm Bu olayı görüp de anlamayan kördüğüm Sen bırakıp gideli bu tenha zamanlarda Bir başıma ağladım her ıssız mekânlarda Dalga dalga hüzünle içime dolan babam Tutup da ellerimden beni de alan babam Bu âlemden gideli ne çok şeyler değişti Yokluğun hançer gibi duran yaramı deşti Mücadele azmini öğrettin hepimize Allah sevgisiniyse sen saldın içimize Daha dün beraberdik bu gün kaybolan babam Ne tez geçti baharlar çiçekken solan babam Dağ misali arkamda timsaliydin cesaret İnsan yaşarken bilmez ne de büyük bir nimet Senin varlığın imiş bana veren cesaret Damarlarımda o his senden kalan son kudret Daralıp bunalınca derdime koşan babam Dağılan saçlarımı aşkla okşayan babam Nerde kaldı o günler bir hayal oldu gitti Özlemin aldı beni toz duman oldu bitti Şimdi seni görmeye toprağını sararım Her cuma gecesinde Yasinlere sorarım Şimdi iki üç damla gözyaşı olan babam Hasretin acısıyla ruhuma dolan babam |