yarı sürgünboşluk büyüyor çok kalabalık mutfağına baktım kaçtım poşetler birikmiş peşimdeler etini delenler yudumladı onlar aç karına doydum sustum dumanımız var şükür ciğerimiz bıçak kendini bileyliyor ben sizi sevmezdim kendimi de çok kadının girdin yarın işlenecek günahına hep bir gün önceden ölünür zaten parlement gibi işte beyaz ve çukur namusun karnı sandukanın tenine dişlerini çakınca annem ayaklandı yürüyor koltuk altlarını destekliyorsun farkına olmadan zamanın çoğunluğun babası yok ne yapabilirim beton kafeslerine dönecek güvercin misali yakında arılar çiçekler bir vatanın gömleği yarım yamalak deli kadınlar hep özgür aldırma tutsaklara mutfaktan gelen yanık boğuk sesler 1555 |
İnsanlar genelde kendi akibetlerini kendi çizermis.
Zorlamasiz isteyerek. Çoğu kez de teslimiyetle.
Şiir çok güzel anlamlı bir şiirdi. Kutlarım sizi.
Selamlar sevgiler.