KOPTU
Koptu tüm zincirler, halatlar koptu
Beynimin en ücra damarlarından Bir vehim rüzgârı alnımdan öptü Çıkamam ruhumun duvarlarından Uçarım sanmıştım martılar gibi Boyladım bir anda en derin dibi İçimde tahafta sanki son nebi Ders aldım evrenin rüzgarlarından Çıkamadım kaldım işin içinden Kurtulamadım ki çarkın dişinden İnancım uğruna koştum peşinden Gözyaşım akmakta pınarlarından Selma Çanakçıoğlu |