11. YANINDA: ATKESTANELERİNİ KANIKSAMIŞ GÜZELLİĞİN

sen, geleceksin o şehirden
öpüşlerin, susuşların
bakışların gelecek

sen, geleceksin o şehirden
nerde bir yangın çıksa, hem şaşkın hem kavlanmış
duruşların da gelecek

sen, geleceksin o şehirden
kimi nasıl andıksa şafak sökene değin
o söylemler gelecek

sen, geleceksin o şehirden
yanında: atkestanelerini kanıksamış güzelliğin

(*): Körfez’de Edebiyat, Haziran 2014, Sayı 9


12. AÇIK-SEÇİK

kayaların da derinden derine dinlendiğini
ve yağmurla doyumsuzca söyleştiğini
hatırla arada bir

çocuklar var
bilgelikle kendiliğinden buluşan çocuklar
onların üşüyen sözcüklerini seç
sal ırmaklara

bir yaprak da mı yok esinlendiğin
onun esintisini iliştir yakana

savrulmasından geç eski yılların
yol öğren, ne bileyim, iyilik edin
camların dünyaya doğru parlamasından

kimileyin kurtuluş sayılır pekâlâ
kimileyin saadettir suskunluk da

anlaşıldı kış rumuzlu yakışığı kalbimin
daha hırpalayacaksın beni soluk-soluğa

(*): Berfin Bahar, Mayıs 2014, Sayı 195
Berfin Bahar, Eylül 2014, Sayı 199

13. YALANSIZ ŞİİR

yalan yok, çoğunca
kendimize kaçarken yakalanırız aşka
çoğunca
bulutlanır, boyutlanırız o vakit
dağ göçüren geyikler çatırdar alnımızda
kendimize kaçarken, ah
çiçeklenir taşkınlığımız
sürgünlüğümüz eklenir ruhlarımıza
çözümlenemez birer sır bellerler bizi
yakalanınca aşka

(*): Bir Nokta, Nisan 2014, Sayı 147

14. NAR

1.
anlatsa beni kayalıklara
ruhun her noktasında titreyen alev

ve töz
savursa seni
savurabildiği kadar
ferididdün-i attar’dan spinoza’ya
2.
başlangıcı kadar aydınlık
olabilseydi keşke
aramızda çatlayıp dağılan o nar
3.
geçerdi ’alev ve töz’ün içinden
ah o nar! ah o nar! ah o nar!
ne eril, ne dişil, insancalıkla
ortaklaşa bahçemizin güzelliğinden
geçerdi gizil

ki anlamazlar!
(*): Körfez’de Edebiyat, Nisan 2014, Sayı 7

15. ONAR KENDİNİ

avuçlarının kuytusunda sakla beni, saklayacaksan
zakkum ağaçlarının gölgesine bırakma, n’olur
gündeşim oldu verdiğin acılar candaşım oldu
içimin dehlizlerinde çırpınır durur
çırpınır durur içimin dehlizlerinde

yok mu bu benim onulmaz kırılganlığım
yan yana yürürken bile bir ufacık sevinçle
boynunda hep üzgünlük kolyesi olan
umarsız, sızılı, ısırgan kalbim
lâleler ve geceler düşünen boyuna
uyurken de uyanıkken de aşk tasarlayan
vazgeç o duygudan, onar kendini
onar kendini, vazgeç o duygudan

(*): Körfez’de Edebiyat, Nisan 2014, Sayı 7