" a z a p "'vakit sonun bir öncesi yularından sıyrılan gecenin gölgesiyle besle içimdeki karanlık kuy(t)uları o kuy(t)ular ki rahminde toprağın Yusuf yüzlü sancılar içinde ölü aşkları zaman b/içince derin kaz makberimi sevgilim ahraz çocukları tutuşturup eteklerime döndür yüzümü semaya semazenler yürüsün önüm sıra uzanırken arşı alaya kanatsız melekler ç/ağlasın bağlasın ayaklarımı ak kuşlar kamburuma yükle tabutumu ki kamburum gün/ahlarımdır ey sevgili yürürken gidişinin huzuruna sorgulardayım; yürek derin mi derin bir girdap dört duvar azap m’imlenmiş odalar fişlenmiş aş(ı)klar nedenini ekip niçinini biçtiğim bir zamanda üryanım işte hiçin ötesinde akıl terazim bozuk keşkelerim ayyuka çıkmış gümanım yok artık yolak belli yolcu belli bu ceset kendimin son ritüelidir son düş kentimin sırla hayallerimi sırlı aynalar ardında yokluğunun fitilini ateşleyip göm beni usulca yorgunum çok kederi orman olanın turabı da yorgan olurmuş vakitlerden bir vakit vakit sonun bir öncesi… -nitera- |
''vakit sonun bir öncesi…''