ÜŞÜME
ÜŞÜME
Bir kış günü, Karanlık bir gecede, Sadece ıslık çalan sert rüzgarların sessi duyuluyordu. Ay ışığı karlı dağlarda bana yol gösteriyordu. Pusuya yatmış kahpeler beni arkadan vurdular. Yağan kar şiddetini artırıyordu. Titreyen parmaklarımı avucumun içine sıktım. Kan şakağımdan ılık ılık akıyordu. Aklım hala başımdaydı. Tüfeğimin kabzasını başıma yasladım. Kar yorgan gibi örttü üzerimi. Sadece Annemin sesini duydum. “Üşüme oğlum!..” Yusuf Yılmaz |