şiir aşktı
gölgesinden
kaçıp yamacıma oturdu biraz üşümüştü yangınlarda… sıkıca kapalı gözlerini açsa dünya kaçacaktı besbelli yumruklarında ezilen ruhu önce ellerini sonra gözünü açtı ve çok uzaklara baktı her şey yerli yerindeydi bahçedeki ağaç daldaki kuş yerdeki taş kimdi ki bu dar vakitte göç eyleyen? sokaklardan ezik güller toplayan "şiir biraz umuttu biraz özlem ve çokça aşk" gölgesinden kaçıp yamacıma oturdu biraz üşümüştü yangınlarda… 08/08/2017 ödemiş |
biraz umuttu
biraz
özlem
ve
çokça
08/08/2017
ödemiş