’’Bir imkansız bu kadar güzel mi olur’’ dedi kadın

’’Şair seni görse ne derdi acaba? ’’dedi adam

Bak yine şiir oldun...

Saldırgan bir yağmur gibisin şimdi
Baştan aşağı ruhuma akan
Tutunamadığım, varamadığım tüm güzellikler
Sana adandı
Az olmak için bu ne çaba…

Okunaksız bir şiir olsaydım
Yarım kalmış bir paragraf
Altı çizilmemiş bir roman cümlesi


Senin o parmak uçların var ya
Tek bir hece ile yazılsaydım

Yüzünün her bir çizgisinde kaybolsaydım
Dün gibi bir şey
Az olsaydım ..
Hani yarım kalmış çocukluk gibi
Çocukken işçi, büyürken adam olmak
Adamken ‘’hiç’’ sayılmak gibi

Senin o gözlerin var ya
İşte orada tek bir an olsaydım

Gecenin deminde bir tutam siyah
Kaderin gömlek cebinde bir para olsaydım
Yüce bir dağın en küçük taşı
Bir okyanusun tek bir yudumu olsaydım
Mevsimlik çiçek,
Mevsimsiz bahar kadar yanında kalsaydım

Senin o yüreğin var ya
Tek bir atışı ben olsaydım


Bir sabahın güne meczup bilinmezliği
Bir de sokak arasında fısıldayan rüzgâr var ya…
İşte sadece o kadar olsaydım

İnce şeylerden bahsetmedim hiç
Ne yaralı kadınlardan ne de acılı adamlardan
İsterdim ki; sende bir kadar olaydım

Düşleyerek özlüyorum.
Ne çok oluyorsun…
Varsın ben az olayım
Dudak kenarından bıraktığın
Masum bir tebessüm günü ölmek vaktidir
Sonrasında olmayayım


Ah olmasa şiirin dikenli kolları
Unuturdum…
Hem vallahi hem billahi unuturdum.


Deniz...