36. YÜZÜN GEÇİYOR

sesimin ortasından yüzün geçiyor
yüzün: yeni düşmüş çiy kokusunda

yüzünden yansıyan çağrışımları
bırak, götüreyim dağ-başlarına

dağ-başları bizim eski dostumuz
sır vermişiz zaferde ve bozgunda

gidelim mi, ne dersin, bekliyorlardır
rengârenk kederlerin boylanışında

bunu meddahlar bir de ayyaşlar bilir
böyle yaşayışlarda aşklar gizlidir

37. KADER

sorup durmayın bana
"şiirimiz karadır abiler" (x)
kaderimiz şiirimizden kara

(x): Ece Ayhan’ın bir dizesi.

38. ELVEDÂ

öpeceksen öp artık, gidiyorum
turkuvaz mâvisi düşüncelerle

belleğimde bin boyutlu bir zaman
bir de gül sokulu ensekökümde

baksana: tüm kuşlar halaya durmuş
püfür püfür bir serinlik her yerde

vallahi ve billâhi gidiyorum
külhâni ve bâkir hayallerimle

kırık aynalara yansıyan ömrüm
hangi yola düşse yürür sessizce

39. TUT ELLERİMİ

belli ki: akarsuların kız kardeşisin
sana bağlanışım bu yüzden işte
bütün bütüne yosun kokuyor ellerin

çok afacan çocuklardan almışsın rengini
zaman zaman yağmurlu, zaman zaman güneşli
günlerin gerçeğinden fırlayıp gelmişsin

konuşmanın gizilgücünü senden öğrendim
sevişmenin sarmaşıklı gizemini de
insan kokuşlu gülücüklerine nasıl imrendim

daha ne bekliyorsun, tut ellerimi
tut ki sevdaya tuzak kuranlar çatlasın
çöksün dünyanın ağırlık merkezi

40. ÖYLE BİR ÖZLEMEK Kİ

mektuplarını özledim
sitem edişlerini
muhakkak her seferinde
direnci ve dostluğu
dile getirişini

üstün-başın ilkbahar kokusunda mı?

dudaklarını özledim
mâsum gülüşlerini
dünya küle kokuyor
oysa güle kokmalıydı
güle, deyişlerini

gözün-kaşın nihâvent makamında mı?

bakışlarını özledim
uslu duruşlarını
bir haksızlık görünce
acıyla ve sevdayla
yumruk sıkışlarını

sıçrayışın güvercin kıvamında mı?