Hüzünlü bir Akdeniz sabahı
Yağmur yağıyor , inceden inceye
Derin bir sessizliğe bürünmüş şehir
Sessizliğin senfonisi zonguluyor beynimde
Yalnızlığın resmini çiziyorum
Buğulanan pencereye .
Yağmur dinince
Kavak ağaçlarının yaprakları
Işıl ışıl ışıldarken
Pencerenin pervazına konan kuşlar
Pürneşe ile uçuşurken
Kurdukları büyük orkestraya herkes davetliyken
Güneş, davete benimde icabet etmemi fısıldarken kulağıma
Göğüs kafesimde kuş misali çırpınan kalbimin çaresizliğini,
Acizliğimin resmini çiziyorum pencereye.
Şimdi ne çok keşkeler dolanıyor dilime
Hor kullanmışım
Kulak arkası etmişim söylenenleri
Kalbimin değerini bilmeyi becerememişim
Teessüf ediyorum kendime
Hemde bin kere,yüz bin kere
Teessüf ediyorum
Bak ! Beceremiyorsun ,dizlerimin bağını çözmeyi
Oysa ne çok severdin yaşam denizinde ,
Kulaç atıp yüzmeyi.


Handan Uçak Tunca