Elif'e
Her süveyda sustukça benliğime düşer kan
Adamlığım utanır bir görüş kabininde Kızılcık avuntudur bodrum katına sarkan Öyle hummalar var ki devası yok kininde Bilmem farkında mısın sığınağındır bulut Muttasıl damlalarla yağıyorsun ki bârân Sevdayı taşıdıkça yoldaşın olsun umut Mestur bir ayça gibi şemsten ışık aparan Farzımuhal şiirler kucaklarken gövdeni Gül kokulu kaseden iç sen vuslat badeni Tek atımlık kurşundur sana yaktığım ağıt Kulak zarım delinir senin her avazında Hürriyetsiz kaleme,döşünü sermez kağıt Senin için üşürüm vaktin son ayazında Beynine hücum eden fikirler sakıncalı Bir devrim düşlüyorsun gökkuşağından revnak Umut ağrısıdır bu ,dikenlerden kancalı Yarına koşuyorsun göklere tutunarak Sorulmalıdır senin hasretin şafaklara Kar olup yağmışşın bak bu yorgun şakaklara Farzımuhal |
Elif gibiydi şiir dik duruşlu .
Esen kal