GÖKÇE ŞİİR
a.
erdemlice savunurdun sözü ve gülü gündüzün zâlime rehin değildi karıştırdığım olurdu: yalvaç mısın, ozan mı yüreğinde yurdun kadar yangınla her çığlığı uçurumlar dolduran anti-açlık, anti-kıyım, anti-ölümdün sen fırat nehri nasıl akarsa deli nasıl usul eserse ilkbahar yeli öyle ağlardın kaktüsler de, karanfiller de senin için derlerdi: -enver gökçe bir acının ortasına oturup güneşle yüzlerce yıl yârenlik edebilir b. arkadaşlığı ve gerçekçiliği nerde dizseler kurşuna dalından koparılmış çiçekler gibi sen düşersin aklıma (*): Damla, Haziran 1992, Sayı 16 |
Mana ve anlatımı oldukça hoş duygu dolu güzel dizelerdi
Kurtlarım