istemsiz atımların sıradanlığı başladı
sifonu çekebilirsin tahsin özgürsün
akşama asarım gözlerini gök tavana


cumanın kubbesinden dağıldılar hız adım
ben gündüzleri az ağırdan dirilirim zahir
geceden kalma teferruatı silindi alınların
ne de çok benzeşme çabası otantik düze
denizin ruhunu arayan düşünce sıralı oltalar
etin kemiğin benim zıbar hadi kuytuya


doğasından karanlığın geleni hep olur
vurulanı bitmez dokuz canlı rüyanın
tahsin dişlerini bileyleyenleri gördün mü sen
yarı aydın yarı çıplak yüzleri tesettür
bebelerini avucuna alamazsın işte
koru eriten sevişmenin nefessiz ardına


birbirini iten kara kutuplar var dedi gaip
vurguları inadına beyaz taş balyoz
ve önemi de yok aslında şenlikli mekan
dibi yalanan sabahlı sarhoşluğun
dilini dudaklarıma ver güneş doğacak
rengini bu kez ben öldürebilir miyim


1645
0016