Hersey senle güzel
Derin ve karanlık dehlizlerden
Akıp gelsem gönlünün kıyılarına Yüzüm gözüm kir içinde Alsan beni hasretini çektiğim o koynuna Nacizane umudum avuçlasan yankılarımı Yerle yeksan geçmişimi silip Üstüne bir tutam vuslat yollasan Rayından çıkmış bir lokomotif gibi Elimde avucumda kalanları tüketip Yoluna sürüklerim hasret vagonlarını İcabet et artık baharsız koyma yarınları mı Maksadımı aşıyorum seviyorum senle olan günahlarımı |