Salon dolduysa başlayalım
ışıkları kapatalım lütfen
küçük bir mavi yeter heyecanıma

ruhum hava alıyor
fazlalıklardan kurtulmak gerek
her bulut başında
vadesi dolmuş bir umudumu atıyorum mecburen

Hoş geldiniz
unutmayayım diye sözlerimi
gözlerinize yazdım cümlelerimi
zaten öyle değil midir yaşam
bir kopyalık ömürden başka
kopya çekerken aşık olduğumuz sıralarda

lütfen ölmeyin
ben bu oyunu bitirene dek
yoksa erir gider ezberim
erir gider okunmuş imgelerim
uçar gider rüyalarıma yazdığım tozlanmış heceler

bir kafatasını eline almış dillenirken shakespeare
geriye bir tek
bedenimizden ve tek başınalığımızdan
kırgın kemiklerin kaldığını söylerken
yine de ihmal etmemiş, etmiyoruz
mumyalanmış kırmızı dudakları

Hoş geldiniz
mecazen söylüyorum
ihtimal ağaçlarından damlıyor
kafiyeli ağıtlar

"bedeli ödenmiş ayrılıklar caddesinden" geçerken
uyduruyorum tüm bunları
bazıları yanmıyor, arzu lambalarının
yarım yamalak aydınlatıyor derinimi
var ile yok arasında bir köşedeyim
demlenmişim, demleniyor zırhı delik yalnızlığım

Hoş geldiniz
Bayanlar, baylar
sizleri seçemiyorum, bunca suskunluğunuzun arasından
yine açılıp, yine kapanacak önümdeki ıslak perde
gösteri bitecek
kerahat vaktinde doğacak hüzün yine
başımı öne eğip selam vereceğim
bazılarınız alkış tutacak
şarjörümde kalan son birkaç fırtına uğruna
bazılarınız, "bir şah-mat sendromudur yaşam" diyeceksiniz
sonra başka bir ambulansın sesini duyacaksınız
iç kanamalı bir ağaç için
taze ve masum biraz toprak götüren
üzüleceksiniz, için için yaşadığınızı düşlerken
koynumuzda çürüyen tüm "aslında"larımızla

Hoş geldiniz
Salon dolduysa ayrılalım
ışıkları kapatalım lütfen
zaten yeteri kadar ihtişamlı bir karanlık uyuyor içimde...

Oktay Coşar