Yok-luk
Uçsuz buçaksız bir yerde
Arıyorum kendimi Ölüme yakın Tuhaf bir şekilde Unutur gibi Seni Beni Herşeyi Bir Ömrü-m Geçip giderken Gözümün önünden Canım çok acı Acı-yor Derine En derine Saplanıp kalmış Unutulmuş Bir bıçak gibi Keskince Acı-yor Çare-sizlik dolu havada Kimsesizliğin çığlığıyla Feryat figan kopuyor Kıyamet-im Sonra Yok-luk Çare-sizlik İçimi yiyip bitiren Bir sancı gibi Acıtırken Ruhumu Bir de Sen Korkutma Acıtma Ruhumu Benim.... |