Sen Toz Olup Karışsan Yağmura
Ne derin bir mazimiz var
En azından bir gece Soğuk vakitler Kirli banklar Ellerin tutuşmuş sarılığı Yüzünde eskimeyen bir bahar Hüzünleri şehrin içe kapanık Ağaçlar kuşatmış ormanları Vakittir bizi çağıracaklar Vakittir bizi ayıracaklar Ya sen toz olup karışırsan yağmura Bulutlar gizler mavi hüznümü Çıkalım yine evden Sahte yüzleri Arındıralım insanlar Adımlara takılan izlerimizi Bulutları seyre dalıp Bekleyelim birbirimizi Ya sen toz olup karışırsan yağmura Yağmur evimize düşmeyecektir |