YORGUNUM BE HAYAT,SENİ SENDE YAŞAMAKTAN YORGUNUM...
HAYATIN YOKUŞUNU DÜŞE KALKA ÇIKARKEN İÇİMDEKİLERİ SORGULADIM
ÇIĞLIKLARIM,TEPKİLERİM BELKİ KENDİM Dİ SOLGULADIĞIM.
İÇSEL SAVAŞIMLA KENDİMİ ,DÜNYAYI ACI ÇEKENLERİ DÜŞÜNDÜM.
HAYAT KAYBEDENLER VE KAZANANLARIN SAVAŞIYDI BELKİ DE.
BEN,BEN MİYİM ,BEN SENDE OLMAYINCA....

Kefareti ödenmemiş günahlarımı topluyorum
Aşk tanrısı kapımı çalmış, içeri almamıştım
Kibirliyim taviz vermiyorum
Beynime üşüşen düşüncelerde boğulurken
Hayat treninden inmiştim, çoktan
Kendi içimde yolculuk ederken
Her şeyi kaybettiğimi kabullenmiştim
Yüreğime gömdüğüm acılarım içimi parçalarken
Son damla gözyaşımı da içime akıtıyorum, kederimle.
Amansız acılara kucak açarken farkına varamamıştım
Çektiklerimi kader sayarak
Hala görmezden geldiğim ne çok şey varmış meğer.

Her gece mehtapta ararken kendimi
Kadehlerde buldum siluetimi
Başımın üstünde dönen hüzün
Başımı döndürürken
Sefaletim kederim
Esaretim kaderim mi
Geceler uzun, gözyaşım sel gibi
Kibirim kendi derdinde
Kefareti ödenmemiş günahların bedelini öderken
Basiretim bağlanmış
Acılarım hepsine eşlik ederken
Beynim hüzzam bir müzik eşliğinde melodram yaşıyor
Kalbim kendi derdinde, çırpınıyor
Eros, kalbime oku saplamış derinden yaralamış
Siluetim çökmüş kendinden vazgeçmiş
Hayat benimle dalga geçiyor
Yaşam bana ayak uydur diyor
Yaşama sevincimi esir almış
Dilim suskun.

Ölüm yolun sonu son nokta
Azraille ortak çalışıyorum
Gideceğim, ne zaman derse ama
Düşüncelerim
Aklını başına al
Yaşamla mücadele et,
Savaş, kazanırsın diyor ,lâkin
Kalbim her şeyi bırakıp kendi başına kalmak istiyor
Yorgun,
Gönül, şimdi ne yapacağım ben diye şaşkın
Vücudumun her yanı ayrı telden çalıyor...

ÇERKEZ KIZI