Seni tebrik mi etmek gerek.
Yoksa sözlerimle dövmem mi gerek bilmiyorum.
Ama şunu bilmeni istiyorum.
Beni hayattan bezdirdin.
Sen yaşama sebebimdin.
Şimdi bir sebebim de kalmadı yaşama dair.
Karamsar ruhunu bana da bulaştırdın.
Gözlerim yağmura özendi senden sonra.
Aktı durdu durmadan sağanak sağanak.
Dudaklarım gülmeyi unuttu.
Mutluluğu haram kıldın bana.
Seni çok gördün.
Aşkından, sevginden esirgedin beni.
Aldın götürdün bilmediğim yerlere.
Sen ne gaddarmışsın meğer.
Kalbimi kırmak yetmemiş gibi,
Kırık parçalardan kan damlattın.
Hiç mi vicdanının sızısı rahatsız etmedi seni.
Sahi, var mıydı sende vicdan?
Ne arar.
Sevdiğinin canını yakan da vicdan ne arar.
Sende aramıyorsun artık kalbimde.
Usulca kapanan deftere adını vicdansız sevgilim yazdım.
Ben senin adını vicdansız sevgilim koydum...