Kandığım günden beri* Adın batsın diyemem içimde yaşıyorsun Kocaman bir yalansın kandığım günden beri Onulmaz yaraları sinemde kaşıyorsun Aşk zehrine lokmayı bandığım günden beri * Hevesim yok sevmeye olursa da lüzüm yok Gidecek sevdalıya söyleyecek sözüm yok Yar uğruna dağları delecek pek hazım yok Kıymetsizin elinden yandığım günden beri * Yüreğim yangın yeri öylesine naçarım İçli içli ağlayıp hep kendimden geçerim Şişelerin dibini bulana dek içerim Yalancını salına bindiğim günden beri * Aynalara küseli yüzüme bakmaz oldum Huzurun zap suyundan nicedir akmaz oldum Kederle doldum taştım kendimi çekmez oldum İçimdeki hevese söndüğüm günden beri * Boşa aldandın demek boşa çektim küreği Kıymetsizin uğruna közledim bu yüreği Düşündükçe maziyi yanmanın yok gereği Hayallerden gerçeğe döndüğüm günden ber * Mehmet Kılıçel |
Gönül dostu; Şiirde kurgu, anlatım ve anlam yerli yerinde...
Kutlarım...
................................................ Selam ve Saygılar..