AKREPLE YELKOVAN
AKREPLE YELKOVAN
Zamanın yüce sonsuzluğunda Bir saat durmadan döner durur Hayat Sıkışıp kalır akreple yelkovan arasına Durmadan döner durur Köşe başında bir çocuk Aç sefil çırılçıplak Bakışları yakıcı acı Günahsız Ders almaya gerek yok İçten bir bakış Ve titrediyse yüreğin Yeter. Tam öğle vaktinde Akreple yelkovan üst üste Buluşur kucaklaşır Köpek kediyle koklaşır Dağ dağa kavuşur İki yürek iki gönül İki el Ve iki dudak… Akreple yelkovanın arası Yavaş yavaş açılır Uzaklaşır… Zaman güneş ve ben Gözler sönük Yollar uzun engebeli Bel bükük Dudaklar çatlak Kaşlar çatık Gönüller buruk Yürekler yanık Ve Kahredici yalnızlık… Tekrar birleşir akreple yelkovan Güneş batarken Derin bir karanlık çöker Yalnızlığımın üstüne Siren sesleri Son bakış Bir damla hasret ve o hasretten Geriye ne kalmış Acısı yüreğimi kaplamış Beklemekteyken öylece Gün durur Kalbim durur Zaman durur Akreple yelkovan durur Yusuf Yılmaz |
Çok güzel dile gelmiş bir şiir. Gönlüne yüreğine sağlık.
Selamlar sevgiler.