Derya gibi geçen günlerde
mutlu bir yaşantimiz vardi
kokunu aldiğim anda yola düşüyordum
kollarinda isiniyordum gelincikler gibiydik.

Hayatin kollarin da
duygularimin yalniz kalacağini
ayrilacağimizi biz bilmiyorduk
ama melekler biliyordu.

O gün farkli bir gündü
mutluyduk huzurluyduk
hayatin anlamini yasayarak öğretmiştin
üsüdüğüm
korktuğum anda
yüreğinle sarip ellerinle güç veriyordun.

Şimdi üşüyorum, korkuyorum
elimi uzatiyorum tutasin diye,
o an annem kucakliyor du
unutma diyor du
sen yaşadikça seninle yasayacak diyor du
ama olmuyor baba
yerin dolmuyor- dolmuyor babacigim.

Bir fidan buyuyor du
gelistikçe dal veriyor du
çiçek açiyor du
hisettirmesede her haliyle seviyordu.

Hasret kaldim
tenine kokuna
gözlerindeki sicakliga
yar yolun yolcusu iken
hiç olmadik yerde öksüz kaldim.

Tutunduğum dalim di
dalim kirilmisti
o günden sonra
bel ki büyüdüm
ama hiç kopmadim
sevdikçe hayati
daha çok sarildim hasretle Babacigim.

Baba her gece seninleyim
dualarla buluşalim
verdiğin güçle hayata sarildim
okuyor okudukça seni daha iyi anliyor- anliyorum babacigim...

toprağin bol yerrin cennet ruhun sad olsun
Elhamdulillahi rabbil alemin amin

Sevgi Yolu 2007
Muhammet PINALOGLU