ELVEDA
Ölmek istiyor bu gece bu beden
Ömrümün son çeyreğinde iken Zaten çoktan cemreler düşmüştü kalbime Derin nefes almayı unutmuştu kalbim Frenini çekti ve nabzım düşüşteydi Damarlarımıdaki kanı zapt edemiyurum Uyandırmalıydım geceyi çünkü o tek şahitti Anlatmalıydım herşeyi Keşke uyansaydı gece ,susmasaydı yürek gürültüsü ama uyanmadı Zaten Yağmur yağmadan,kopmuştu o gece fırtına Sarı ışıklar benzimi sarartmıştı solgun bir hal içindeydim Tuttu ellerimi darmadığın bir öfke Duvardeki resmini son bir kere öptüm Düğümlenip kalan dilimin ucunda,isminin ilk harfini söyleyemeden Ağladım....Ağladım....Ağladım.... Pencereyi açtım,ıslak kirpiklerimle karışan soğuk bir rüzgar ile Azrail’i ağırladım Görüyormusun Azrail en sevdiğim insan bile uğurluyamıyor beni.. Ve sarı akşamlar döndü bir matem rengine Yoksul ve duyulmuyan bir çığlık ile veda ettim hayata. Elveda....Elveda....Elveda.... Ve sen..!!! Hayatımı adadığım dört yapraklı yoncam Sıcak nisan güneşim,gülüm,solmaz çiçeğim Sen inliyen yüreğim...... Sakın üzülme, Bu elvedam sana değil sana kavuşamadığım bu hayata Elveda....Elveda....Elveda.... İsmail Güneş : iso_021 |
Bu elvedam sana değil
sana kavuşamadığım bu hayata
gibi...
bir daha yeni şiir yazdığını söylemiyceksin sanırım ama ben zaten takipteyim :)
umarım nöbetin rahat geçer...
sevgiler...
(dikkat ettiysen şiirin içeriği hakkında bir şey yazmadım, beğendim anlamına gelebilir :)