AŞK'I İSTANBULşefkatine susamış aşkın yalnızlığında kor adımlar atılır adım adım kanatan kalabalıklarda tek bir iz bırakmayan oysa herkes susuzdur,kanatan adımlarla kimsiz kimsesiz bir yalnızlığın ortasında hıçkırıklar düğümlenir genzi kesen kalabalıklarda tek bir yankı duyulmadan oysa herkes kimsesizdir,genzi kesen hıçkırıklarla cenk meydanında miğferi başında ihlal’i yürekte mağlubiyeti yaşatan kalabalıklarda ihtilal’i bi haber oysa herkes meydanlarda mağlubiyet havasında değer tılsımına devirirken günü geceye ay ışığında yıldızlar fener fener kalabalıklar da büyüsündedir tılsımında gecenin,Aşk’ı İstanbul doğar...z.z.i |
şehir şiirden, şiir şehirden her daim beslenmiştir. bazı şehirler var ki şiirin kendisi olacak kadar tarih, şiirden örülecek kadar estetik, şiire maşuk olacak kadar alımlı, şiirde saklanacak kadar yalnız...
de ki istanbul'dur adı, o yalnız şairlerden birinin. geceleri herkes uykudayken, ara sokaklarında kederin, avare dolaşıp gezen, düş'ün güzel-yakışıklı yüzü...
fikri ve dili güzel şiirin.
birkaç yeri var ki başka türlü yazılsa, bir kat daha güzelleşirdi. bu halini sevelim, ötesini umalım...
:-)