giysisizgiysilerin dili asıl yalancı aç sütünü görünmesin hiç bir örtünmüş şey asıl saçların ve ellerim söndürelim gecenin demir urbalarını esiyor ılık karanlığın ışıklı yüzü çok konuşşam görünmez ağaca alnım ter düşecek yaprakların alevli hıştılı sesi çoklu kalp atımı dudaklarımız duvarların tül perdeler olmadığını ispata yeltenecek rüzgara savaş açanlar bize bir nefeslik ölümü anlatacağım o ara yanağı gamze bir çocuğun gözlerindeki uçurtmayı işaret parmağıyla vurana külden deniz dalgalanacak kor kızılı güneşten aydınlık olacaksın sen yine yeniden tüm çıplak susmalarınla 0054 |