bir ikindi vakti...
bir ikindi vakti…
bir ikindi vakti, ezan okurken ürperdi her yanı, şöyle bir baktı… her yerden aynı ses; arşa çıkarken doğruldu yerinden, usulca kalktı... insanlar koşuşurken camiye doğru düşündü borç vakti, emir Yüce’den… bu sesler belli ki namaza çağrı, yükselirken göğe doğru, inceden... hemen koştu, abdest aldı, kararlı... yağmur, soğuk aldırmadan, acele saf tutarken insanlarla, duyarlı; kaçırmadı ikindiyi, yenilmeden ecele… biliyor ki, ecel zaman tanımaz... vakit varken ertelenmez yarına şükür etmek için kılınır, namaz başka türlü gidilmez Yaradan’ına... bu huşu içinde Hakka yöneldi açtı ellerini kaldırdı adam... “ya Rab affet!" dedi,"günah çoğaldı!” ağladı, inledi, sessizce adam... yalvardı Allah’a, biçare adam... ……………………….h.çam nis./ 013 |