ÖMÜRDEN (GAZEL)
ÖMÜRDEN
Yıllar var ki baharsızım! Mevsimlerde hep kışlar Çiçeksiz geçti ömür, ruhumda hazan kışlar… Yalnızlığın içinde, kendi kendime mahkûm Yaşarken bitmedi hiç, inişlerle çıkışlar… Aradığım vefaydı… Dost tığıyla işlenen Oysa gördüğüm reva; hüsran dolu nakışlar Hayat denen şey; oyun… İnsanlarsa figüran Haz vermiyor sahnede, kopan sahte alkışlar Yılmayıp tükenmeden, yarının yollarında Nafile! Yürürken ben, bir engeldi yokuşlar Çaresizdim, bu denli; benliğimi ararken Neye yarar ruhumda şimşek gibi çakışlar Menzilime çıksaydı, beklediğim o vuslat Yok etti ümidimi, bir dağ gibi yıkışlar… Ne emelim, ne arzum; hepsi düş kırığıydı Kaderimde yer eden, şu zamana akışlar 23. 06. 2017 |